سنگ بزرگ!  

تاریخ گواهی می‌دهد که آنچه سرزمین خشک وادی العرب را توانست به بزرگترین زیستگاه درخت‌های نخل خرما تبدیل نماید و این منطقه وسیع را از آفریقا تا حاشیه غرب آسیا قابل سکونت کند چیزی نبود به‌جز ظهور اسلام و نزول آیات آسمانی قرآن تا به یک معجزه تبدیل شود و در دوران پرعظمت حضور پیامبر و ائمه اطهار و به همت مردمانی که پس از گذر هزاران قرن توانسته بودند مسیر خود را با آیین مقدس اسلام هموار سازند میلیاردها نهال تازه کشت‌شده خرما به برکت این دین به بار نشست تا علاوه بر تأمین معاش بادیه نشینان محیط‌زیست را برای زندگی مهیا سازد. شاید این مقدمه کافی باشد تا کسانی که با شک و تردید به پروژه غرس یک میلیارد نهال طی چهار سال آینده می‌نگرند، مجاب شوند قبل از این هم با اتکا به ایمان انجام چنین اقدامی به نتیجه رسیده است. همه می‌دانند و لازم به تکرار نیست که سرزمین ما گرفتار خشکسالی کلان است اما ازآنجایی‌که خداوند متعال از تصمیمات منزه و بی‌ریا و عام‌المنفعه حمایت می‌کند، درست پس از تصویب این اقدام پسندیده، درهای آسمان باز شد و در کمتر از 24 ساعت اکثریت بالاتفاق پهنای سرزمینی پس از گذشت 25 سال تشنگی سیراب شده تا آماده پذیرش کشت این نهال‌های میلیاردی باشد. بعضی دراین‌باره اظهارنظر کرده‌اند که با توجه به نیاز ایران به درخت و جنگل اما طرح‌هایی که بیشتر تبلیغاتی هستند تا عملیاتی می‌تواند هم باعث هدررفت بیش‌ازپیش منابع آبی شود و هم اوضاع آلودگی و بیابان را بغرنج کند. آن‌ها می‌گویند اقداماتی نظیر آبخیزداری و حراست از جنگل‌های موجود، به‌مراتب می‌تواند اثرات زیست‌محیطی بیشتر و بهتری از غرس یک میلیارد درخت ظرف کمتر از چهار سال داشته باشد، از هم‌اکنون که آغاز طرح بزرگ کاشت این میزان نهال است، باید بر عواقب و پیامدهای آن نیز دقت نظر داشت و با نظارت مستمر، مانع تبدیل‌شدن این طرح به ضد خود شد که البته توجه به نصیحت‌های ارزشمند وظیفه همه است؛ اما نباید ناامید بود زیرا تورق تاریخ اسلام نشان داده است که با همت و اتکا به خداوند هر فکر مثبتی به خیر ختم می‌شود. بارندگی‌های اخیر پس از ربع قرن نشان داد می‌توان با امید به ادامه کشت شبانه‌روزی نهال‌هایی پرداخت که آب کمتری می‌طلبند و بازده بهتری دارند. وزیر جهاد کشاورزی در مراسم غرس نهال پانزدهم اسفندماه چنین گفته که سال آینده 250 میلیون نهال غرس خواهد شد تا ظرف چهار سال آینده این تعداد به یک میلیارد اصله برسد. از سویی هادی کیا دلیری، دبیر سابق مجمع کنوانسیون تنوع زیستی کشور می‌گوید: در شرایط بحران آبی و کمبود آب، این پیش‌فرض که بتوانیم از گونه‌های مقاوم استفاده کنیم و کمبود آب را با این روش برطرف کنیم، خیلی خوب است و محاسن زیادی هم دارد اما کاشت یک میلیارد اصله نهال به‌طورکلی به مرحله اجرا نمی‌رسد. زیرا بارها تصمیم‌گیری شده است اما اعتباری تاکنون برای این طرح تامین نشده. اعتبار لازم برای حفاظت از جنگل‌های باستانی هیرکانی که در یونسکو ثبت شده است نیز فراهم نشده است. جنگل‌هایی که ایجاد شدند نیز رها و خشک شدند چرا که مهم‌تر از کاشت نهال بحث نگهداری آن‌ها است. اما مدیرکل منابع طبیعی استان تهران در واکنش به این انتقادات بحث دیگری دارد که «هجمه‌های بسیاری درباره مسئله آب برای نهال‌ها وجود دارد. میزان بارندگی در کشور تنها ۱۸۰ میلیمتر بوده اما ما پنج ناحیه رویشی داریم و در برخی مناطق ۷۰۰ میلیمتر، 800 میلیمتر و یا 350 میلیمتر هم بارندگی ثبت شده است که تمام آن احصا و برنامه‌ریزی شده است. با توجه به وسعت و مناطق رویشی کشور امیدواریم بیش از 5/3 میلیون در هکتار جنگل‌کاری را با تعهدی که نسبت به کاهش آلودگی هوا و ترسیب کربن داریم، انجام دهیم. طرح کاشت یک میلیون نهال، طرح خوب و لازمی است، همانطور که منتقدان این موضوع اشاره کرده‌اند البته کاشت گونه‌های غیر مثمر و مهاجم، غرس نهال در نقاطی که بحران آبی دارند یا صرف آب زائد برای آبیاری نهال‌ها و موضوعاتی ازاین‌دست، اگر رعایت نشود، می‌تواند این نهضت درختکاری را با مشکل مواجه کند. همانگونه که قبل از این طرح‌های بسیاری به سرانجام نرسید که یکی از این موارد طرح درختکاری حرم تا حرم بود که می‌توانست بهتر از این عملیاتی شود. به نظر می‌رسد در این زمینه و نتیجه دادن مثبت غرس یک میلیارد درخت طی چهار سال می‌توان روی خیران جدیدی پیرامون آن حساب باز کرد و ضمن ارائه امتیازاتی همچون معافیت‌های مالیاتی و جایگزین کردن جرائم آلودگی هوا از صنایع عمده که به جای سازمان محیط‌زیست به جیب شهرداری‌ها می‌رود تا هزینه امور دیگر شود، این پروژه را به بخش خصوصی سپرده تا دولت و وزارت جهاد کشاورزی تنها ناظر و ارائه‌دهنده مسائل تکنیکی آن باشند و هر منطقه در محدوده خود بتواند به این کار خداپسندانه جامه عمل بپوشاند». همانگونه که در صدر اسلام، بادیه‌های عرب به نخلستان‌های سرسبز تبدیل شد و این مسلمانان صدر اسلام بودند که توانستند ضمن اتکا به مشیت‌های الهی اقدامی به این عظمت را اجرایی کنند تا ثابت شود سنگ بزرگ هم می‌تواند برخلاف ضرب‌المثل رایج علامت زدن باشد.
ادامه دارد